Β71 - Ελαιόδεντρα στον οικισμό Σταυρί, κοντά στον Γερολιμένα

Το ελαιόλαδο αποτελούσε μεν το κύριο εξαγωγικό προϊόν της περιοχής, αλλά η παραγωγή του έως τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν γεωγραφικά περιορισμένη στις εύφορες κοιλάδες της Βόρειας Μάνης. Οι προσπάθειες για την εδραίωση της ελαιοκαλλιέργειας στη Νότια Μάνη ξεκίνησαν με την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Η διαδικασία παραγωγής ελαιολάδου στα ζωοκίνητα ελαιοτριβεία ήταν η εξής: Αρχικά ο ελαιοκαρπός συνθλιβόταν στο αλώνι από λιθάρια. Ο πολτός που παραγόταν τοποθετούνταν σε ειδικούς σάκους, τις τσαντίλες, και συμπιεζόταν στο πιεστήριο. Το πρώτο λάδι που προέκυπτε από αυτή τη διαδικασία ήταν πολύ καλής ποιότητας. Επόμενο βήμα ήταν η περίχυση των τσαντιλών με βραστό νερό και η εκ νέου άσκηση πίεσης στο πιεστήριο. Τότε προέκυπτε ένα μίγμα λαδιού, νερού και άλλων στερεών στοιχείων. Ο διαχωρισμός του ελαιόλαδου από τις προσμίξεις ήταν ο στόχος τους τελευταίου σταδίου της παραγωγής.