161 - Μαντολίνο

ΕΓΧΟΡΔΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ που ανήκει στην οικογένεια του λαούτου. Έχει τέσσερα ζεύγη χαλύβδινων χορδών που κουρδίζονται με μηχανικές κεφαλές, τα λεγόμενα κλειδιά, όπως στο βιολί (σολ-ρε-λα-μι). Το ηχείο είναι αχλαδόσχημο και βαθύ. Ο βραχίονας φέρει 17 τάστα και είναι ελαφρά υπερυψωμένος. Οι χορδές στερεώνονται στο άκρο του οργάνου. Στο πιο πλατύ του μέρος, όπου βρίσκεται ο καβαλάρης, το «καπάκι» έχει μία κλίση προς τα κάτω, αυξάνοντας έτσι την πίεση των χορδών, με αποτέλεσμα να παράγεται ένα λαμπερό και ηχηρό ηχόχρωμα. Γύρω από την ωοειδή τρύπα του ηχείου, ένας δίσκος από όστρακο προστατεύει το ξύλινο καπάκι, ώστε να μη φθείρεται από το πλήκτρο. Η πρώτη σύνθεση που γράφηκε για μαντολίνο χρονολογείται γύρω στο 1650. Γνωστές συνθέσεις είναι ένα κοντσέρτο του Βιβάλντι και μια σερενάτα του Μότσαρτ, που περιλαμβάνεται στην όπερα Ντον Τζοβάνι. Στο Γύθειο του 19ου αι. το μαντολίνο, η ιταλική και εν γένει η μουσική της Δύσης ήρθαν χάρη στον Ιταλό διευθυντή της Φιλαρμονικής του Γυθείου, Giocondo Moretti.

Δωρητής: Ντιάνα Πέτρους