Α17 - Το λάδι

Η περιοχή αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές ελαιοπαραγωγικές περιοχές στη λεκάνη της Μεσογείου ήδη από το 19ο αιώνα. Στα βορειότερα τμήματα του Δήμου καλλιεργείτα η Αθηνοελιά, ενώ η γνωστή Κορωνέικη ποικιλία πήρε την ονομασία της από την Κορώνη, απ’ όπου έπαιρναν τις ελιές οι Μανιάτες κατά την περίοδο της Ένετοκρατίας. Η σημασία της ελαιοπαραγωγής στη ζωή των Μανιατών ήταν τέτοια που σε όλους σχεδόν τους οικισμούς εντοπίζεται το δικό τους ελαιοτριβείο, συχνά στα οικιακά συγκροτήματα των καπετάνιων, οι οποίοι ασκούσαν μονοπώλιο στο εμπόριο του λαδιού. Στην παραγωγή χρησίμευσε πολύ η άφθονη πέτρα της μανιάτικης γης, με την οποία κατά το 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα επεξεργάζονταν τις ελιές, κινώντας παλινδρομικά μία κυλινδρική πέτρα πάνω στο «λίμπι», μια επίπεδη πέτρινη επιφάνεια. Στο ΚΠΑΜ εκτίθενται πολλά εργαλεία που χρησίμευαν στις διαδικασίες ελαιοπαραγωγής, όπως το πριόνι με δύο λαβές, η τσαντίλα, η πήλινη πιθάρα, η λαδούσα, το καδί και το χαρανί.

Φωτογραφία: Γιάννης Βουρλίτης, “Εικονόβιβλος της Μάνης”, Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη.