020 - Λυχνάρι

ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ όχι και τόσο μακρινή, τα λυχνάρια αποτελούσαν το μόνο φωτιστικό μέσο που εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής. Ήταν φτιαγμένα από πηλό ή από μέταλλο και στο εσωτερικό τους τοποθετούσαν καύσιμη ύλη (λάδι και, όπου υπήρχε έλλειψη λαδιού, λίπος). Στην άκρη του λυχναριού υπήρχε ένα στόμιο, όπου τοποθετούσαν φυτίλι από ακατέργαστο βαμβάκι, το οποίο, καθώς καιγόταν, φώτιζε σιγά-σιγά το γύρω χώρο. Στο πίσω μέρος είχε μια μακρόστενη λαβή που χρησίμευε στη μεταφορά ή την ανάρτηση του λυχναριού στο λυχνοστάτη. Ο λυχνοστάτης ήταν ένας πάσσαλος στερεωμένος σε ξύλινη ή πέτρινη βάση, στην κορυφή του οποίου υπήρχε ένα καρφί. Το λυχνάρι αποτελούσε το κύριο φωτιστικό μέσο, ειδικά στις απομακρυσμένες περιοχές, έως τη δεκαετία του 1960, οπότε και αντικαταστάθηκε σταδιακά από την επέκταση της χρήσης του ηλεκτρικού ρεύματος στην ύπαιθρο. Το συγκεκριμένο σκεύος ανήκε στην γιαγιά της οικογένειας του δωρητή, Τριαντάφυλλη Μιχαλακάκου.

Δωρητές: Παύλος Μιχαλακάκος